W Rzymie 15 listopada zmarł Giovanni Pampiglione, reżyser teatralny, operowy, scenograf, aktor, tłumacz na włoski utworów Witkacego, Mrożka, Krasińskiego.
O śmierci artysty poinformował PAP krakowski scenograf i reżyser, wieloletni współpracownik Jan Polewka. W latach 70. na scenie Teatru Ziemi Krakowskiej im. Ludwika Solskiego w Tarnowie wystawił m. in. „Hamleta” Szekspira, „Łgarza” Goldoniego, „Skąpca” Moliera w 2005 r.
Giovanni Pampiglione urodził się 23 lipca w 1944 roku w Rzymie. W 1967 r. ukończył Wydział Humanistyczny Uniwersytetu w Rzymie. Później – z miłości do literatury polskiej – studiował na Wydziale Reżyserii PWST w Warszawie (1968-71). Był też autorem sztuki „Karnawał”, którą wystawił 15 lutego 1986 r. w Teatrze Polskim we Wrocławiu.
W polskich teatrach zrealizował blisko 40 przedstawień w teatrach we Wrocławiu, Warszawie, Gdańsku, Krakowie i Opolu. Współpracował z Warszawską Operą Kameralną i z Operą we Wrocławiu i Teatrem Wielkim w Poznaniu. Był twórcą i liderem Międzynarodowego Instytutu Teatralnego Atelier di Formia z siedzibą w Formii, poświęconego zagadnieniom dramaturgii XX wieku (głównie polskiej), a także założycielem i dyrektorem Festiwalu „Dico Cracovia” (1995, 1997) promującego współczesną dramaturgię włoską.
Był też reżyserem spektakli telewizyjnych: „Kaliguli” wg Alberta Camusa (1971), „Łgarza” Goldoniego (1976), „Chorego z urojenia” Moliera (2019).
Udzielił konsultacji językowych i zagrał postać tłumacza Oriany Falacci w filmie „Wałęsa. Człowiek z nadziei” reż . A. Wajdy (2013).
W 2004 r. artysta otrzymał Nagrodę im. Stanisława Ignacego Witkiewicza przyznaną przez Polski Ośrodek ITI (Międzynarodowego Instytutu Teatralnego) „za wybitne osiągnięcia w propagowaniu polskiej kultury teatralnej na świecie”.
Jego ostatnią premierą był „Chory z urojenia” Moliera z 2011 roku w warszawskim Teatrze 6.piętro.
W 2017 roku wydawnictwo Capital opublikowało dwujęzyczny (polsko-włoski) tom wspomnień Giovanniego Pampiglione „Terminus Nord”. W 2021 r w PIW ukazała się biografia artysty „Serce nad Warszawą”, na którą składa się siedem rozmów artysty z historyk teatru prof. Barbarą Osterloff.