Zgodnie uznaje się sztukę „Szewcy” Stanisława Ignacego Witkiewicza za jego najważniejsze i najdojrzalsze dzieło. Wyznacza się jej także wyjątkowe miejsce w naszej dramaturgii. Sięgano po ten utwór w momentach zwrotnych jakby szukając w nim klucza do zrozumienia aktualnej sytuacji. Sztuka odsłaniająca mechanizm przewrotów polityczno – społecznych nadawała się do tej roli jak żadna inna w polskiej dramaturgii.
Wizja Witkiewicza pokazująca, że świat staje się „coraz bardziej mechaniczny” i wyzbyty „metafizycznych przeżyć” zmierza ku katastrofie. Bohaterowie „Szewców” starają „dobić się” do prawdziwych pragnień, nawet je połowicznie realizują, ale stają się one źródłem osobistych klęsk. Witkacy pokazuje nam „wymyśloną” wizję przyszłego świata, który powoli sobie „majstrujemy”. Zadaje nam pytanie: w którą stronę idziemy i co z tego może wyniknąć? Zderza „polityczne zachcianki” z „erotycznymi marzeniami”.
„Szewcy” mają podtytuł „naukowa sztuka ze śpiewkami” i właśnie ten podtytuł jest „kluczem” do interpretacji scenicznej dzieła Witkacego. Jego język jest bogaty w neologizmy, gry językowe, przekręcanie wyrazów. Piosenki zapisane przez autora są też „paliwem napędowym” do tworzenia muzyki, wydobywania muzyczności dzieła, opartej na rytmizacjach tekstu, songach, zabawach audialnych, co będzie obiektem poszukiwań twórczych. Powstanie muzyka ilustracyjna, ambientowa, wyraźnie wpływająca na klimat w spektaklu i odbiór poszczególnych scen.

W trakcie sztuki obecny będzie muzyczny band, składający się z aktorów grających między innymi na gitarze basowej, perkusji, ukulele, kazoo, harmonijce ustnej, dzwonkach i innych instrumentach perkusyjnych oraz gościnnie występującego pianisty Piotra Niedojadło.

Podczas spektaklu używany jest dym sceniczny oraz efekt stroboskopowy.

Premiera odbyła się 26 marca 2023 r.

Spektakl bierze udział w IX Konkursie na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej “Klasyka Żywa”