Szwejk na tyłach

Czas trwania: 80 min

Duża Scena

Spektakl archiwalny

Obsada:

Aktor

Aleksander-Fialek
Aleksander Fiałek

Aktor

Piotr-Hudziak
Piotr Hudziak

Aktor

Ireneusz Pastuszak
Ireneusz Pastuszak

Aktor

Tomasz Piasecki
Tomasz Piasecki

Aktor

Tomasz Wiśniewski
Tomasz Wiśniewski

Szwejk

Jerzy Pal
Jerzy Pal

Pani Mullerowa

Matylda-Baczynska
Matylda Baczyńska

Autor

Jaroslav Hašek

Reżyser

Adam Walny

Tłumacz

Paweł Hulka-Laskowski

Adaptacja

Adam Walny

Asystent reżysera

Marek Zięba

Tomasz Piasecki

Inspicjent

Katarzyna Jędrzejczyk

Kostiumy

Monika Malicka-Kusak

Muzyka

Adam Pierończyk

Ruch sceniczny

Marta Pietruszka

Scenografia

Adam Walny

Zespół muzyczny

Roman Bartnicki

Andrzej Król

Józef Partyka

Arkadiusz Płaneta

Dobry wojak Szwejk – wierzący bez Boga, mędrzec bez księgi, wojak bez broni. Jego paradoksalny stosunek do życia, przyjaźni, wojny przyniosły mu sławę, za którą nie tęsknił.

Spektakl “Szwejk. Na tyłach.” w reżyserii Adama Walnego to autorska interpretacja powieści Jaroslava Haska “Przygody dobrego wojaka Szwejka”, realizowana środkami teatru dramatycznego i plastycznego. Figury animowane przez aktorów, to świat Józeja Szwejka – jego teatr – teatr wizerunków – postaci, które poznał w swoim życiu.
Do realizacji spektaklu zaproszony został zespół złożony z trąbki, puzonu i suzafonu. Autorem oryginalnej muzyki jest kompozytor Adam Pierończyk.


Reżyser o spektaklu:

„Szwejk wpisuje się w tradycję ludowych, często bezimiennych bohaterów popularnych, obecnych przez wieki na targach, bulwarach i w karczmach. Jest ich najwybitniejszym wariantem. Jego bronią jest opowieść i szczególna postawa wobec ludzi uwikłanych w aparat represji – państwa, kościoła czy jakiejkolwiek innej władzy. Ta postawa, pozornie absurdalna, naiwna lecz przekorna, pełna dystansu, a zarazem absolutnie zaangażowana, z pewnością konsekwentna do końca, sprawia, że upadają reżimy, giną tyrani. Bestie aparatu urzędniczego czy innego systemu opresji zostają pozbawione narzędzi niezbędnych do sprawowania swych funkcji bez użycia siły. Absurd władzy zostaje pokonany absurdem sytuacji – Szwejk wygrywa paradoksem. Pozorny idiota, a jednak mędrzec, święty bez Boga, rewolucjonista bez broni i manifestu. Szwejk- dyrektor cyrku, a zarazem klaun. Autor opowieści z życia wziętych i takich też figur, które są jego ukochaną widownią. Pasja Szwejka to postać realizowana w rzeźbie ruchomej i jej historia, czyli teatr przedmiotu – reszta postaci buduje Szwejka, który tworzy swój teatr – świat i zaprasza doń widza.

Załączniki