Mój Hamlet to uniwersalna opowieść o kondycji człowieka we współczesnym świecie, gdzie władza i interesy biznesowe mają wpływ na życie jednostki. W swojej koncepcji chciałbym przedstawić moją wizję przyszłości świata. Stąd pomysł na przeniesienie akcji w czasie do roku 3017- tego. Ten sposób umożliwi mi wyolbrzymienie „choroby współczesności” i pokazanie jej w bardziej uniwersalnym wymiarze. Nie chcę tworzyć świata science-fiction, ale jedynie pokazać możliwy rozwój wydarzeń i to jaki będą miały wpływ na człowieka w przyszłości. Kluczem do takiego rozwiązania jest koncepcja Ducha, ojca Hamleta. Kryterium jakim posługuję się jest prawda, czyli to że widz wierzy w to co się dzieje na scenie. Zatem podstawowym pytaniem jakim sobie zadałem jest to czym jest BYT, który nazywany jest w dramacie Duchem, który posiada wiedzę o tym co wydarzyło się w przeszłości? Czy może przypadkiem nie jest nim nieodgadniona zbiorowa podświadomość, w której zapisane są wszystkie wydarzenia z przeszłości. Co wpływa na to, że mamy do niej dostęp albo nie? Zakładam, że w przyszłości będzie taka możliwość, że wybrane jednostki będą miały do niej dostęp. Czy w tym świecie w jej głębszym wymiarze można spotkać „arcybyty”?

Dzięki takim założeniom być może uda mi się przeprowadzić teatralny dowód na istnienie Boga.

Inspiracją są dla mnie wykłady profesora Michała Hellera dotyczące kosmologii i teorii powstania świata.

Pragnę zachować główną strukturę dramatu, postaci i problemy zapisane w pierwotnym tekście Szekspira

(dramat rodzinny i dramat władzy).